PRAWO TRANSPORTOWE – NEWSLETTER STYCZEŃ 2020 r.   NOWE PRZEPISY Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2019 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego zobacz Rozporządzenie weszło w życie w dniu 7 listopada 2019 r. Określa: wzory dokumentów stosowane przez osoby uprawnione do kontroli przewozu drogowego, rodzaj danych statystycznych gromadzonych w wyniku kontroli i rejestrowanych przez organy kontrolne oraz sposób przeprowadzania kontroli w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących okresów prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw oraz czasu odpoczynku kierowcy, podczas kontroli drogowych i kontroli w przedsiębiorstwie, a także wymagane standardowe wyposażenie osób dokonujących tej kontroli i wykaz podstawowych elementów, które jej podlegają.   Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 listopada 2019 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego zobacz Rozporządzenie weszło w życie w dniu 7 listopada 2019 r., z wyjątkiem § 12, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. Określa: organizację, szczegółowe warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu drogowego; wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu drogowego; szczegółowe warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego przez strażników gminnych (miejskich), strażników leśnych, funkcjonariuszy Straży Parku oraz pracowników zarządów dróg; szczególne warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, z wyłączeniem pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; szczegółowe warunki udzielania upoważnień do wykonywania kontroli ruchu drogowego; wzory dokumentów stosowanych przy wykonywaniu kontroli ruchu drogowego.       Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 07.11.2019 r., sygn. C-349/18, C-350/18 i C-351/18 zobacz Z jednej strony umożliwiając swobodny dostęp do swojego pociągu, a z drugiej strony wchodząc na pokład pociągu, odpowiednio, przedsiębiorstwo kolejowe i pasażer wyrażają wolę zawarcia umowy, wobec czego zasadniczo spełnione są warunki niezbędne do stwierdzenia istnienia umowy przewozu. Brzmienie art. 3 ust. 8 rozporządzenia nr 1371/2007 nie pozwala jednak ustalić, czy posiadanie biletu przez pasażera jest zasadniczym elementem pozwalającym uznać, że istnieje „umowa przewozu” w rozumieniu tego przepisu. Bilet na przewóz jest jedynie instrumentem stanowiący materialny wyraz umowy przewozu w rozumieniu rozporządzenia nr 1371/2007. Pojęcie „umowy przewozu” w znaczeniu tego przepisu powinno być rozumiane jako niezależne od posiadania przez pasażera biletu oraz w tym znaczeniu, że obejmuje ono sytuację, w której pasażer wsiadaj do swobodnie dostępnego pociągu w celu odbycia podróży bez uzyskania biletu. Art. 3 ust. 8 rozporządzenia nr 1371/2007 należy interpretować w ten sposób, że sytuacja, w której pasażer wsiadający do swobodnie dostępnego pociągu w celu odbycia podróży bez uprzedniego zakupienia biletu, wchodzi w zakres pojęcia „umowy przewozu” w rozumieniu tego przepisu. Art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie z jednej strony temu, aby sąd krajowy, który stwierdza nieuczciwy charakter przewidzianego w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem warunku dotyczącego kary umownej, zmniejszył kwotę kary nałożonej na tego konsumenta, a z drugiej strony – aby zastąpił tę klauzulę, na podstawie przepisu prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym, zgodnie z zasadami jego prawa umów, chyba że dana umowa nie może nadal istnieć w przypadku usunięcia nieuczciwego warunku, a rozwiązanie umowy jako całości naraża konsumenta na szczególnie szkodliwe skutki.   Wyrok Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto z dnia 19.06.2019 r., sygn. I C 1221/18 zobacz W sytuacji, w której pasażerka taksówki, która zatrzymała się na chodniku wbrew zakazowi zatrzymywania się i postoju i której kierowca nie dopilnował, wysiadając od strony ulicy zamiast od strony chodnika – sąd uznał, że kierującemu taksówką należy przypisać winę nieumyślną w postaci rażącego niedbalstwa, polegającą na zaniechaniu sprawdzenia czy pasażerka wysiadająca z pojazdu nie stworzy zagrożenia w ruchu drogowym.   Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Podkarpackiego z dnia 5 sierpnia 2015 r., P-II.4131.2.110.2015 zobacz Wojewoda stwierdził nieważność uchwały podjętej przez radę gminy w sprawie ustalenia uprawnień do przejazdów ulgowych w komunikacji miejskiej dla mieszkańców z uwagi na poniższe okoliczności: Gmina wykonująca zadania publiczne objęte porozumieniem przejmuje prawa i obowiązki pozostałych gmin, związane z powierzonymi jej zadaniami, a gminy te mają obowiązek udziału w kosztach realizacji powierzonego działania. Porozumienie stanowi jedną z form współdziałania gmin, mającą na celu wspólne wykonywanie zadań publicznych. Zadania te wykonuje jedna z gmin na rzecz pozostałych. Zatem istotą porozumienia jest przejęcie przez jedną z gmin obowiązku wykonywania zadań publicznych ciążących na innej gminie. Gmina przejmująca zadania do wykonania na mocy porozumienia międzygminnego wykonuje je w swoim imieniu. Tym samym gmina przekazująca zadanie traci związane z nim uprawnienia i obowiązki (z wyjątkiem finansowania realizacji). Powierzenie realizacji zadania publicznego przez gminę na mocy porozumienia zawartego pomiędzy gminami prowadzi niewątpliwie do wniosku, że tym samym nastąpiło przekazanie kompetencji prawotwórczych w tym zakresie gminie przejmującej to zadanie do wykonania. PUBLIKACJE BRANŻOWE TSUE: Brak biletu nie oznacza braku umowy przewozu, Gazeta Prawna, 12.11.2019 r. à zobacz Stawka opłaty za przystanek musi uwzględniać różną wielkość pojazdów, Gazeta Prawna, 29.10.2019 r. zobacz Przewoźnik autobusowy zapłaci za przejazd pasażera Uberem, Gazeta Prawna, 30.10.2019 r. zobacz Do zgarnięcia nowa pula na ekologiczne autobusy, Gazeta Prawna, 02.10.2019 r. à zobacz Zmiany w kontroli ruchu drogowego. Jak będzie wyglądała od 7 listopada? Gazeta Prawna, 06.11.2019 r. zobacz