Zasadą jest, że zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika ani licencji transportowej nie można odstępować osobom trzecim lub przenosić uprawnień z nich wynikających na osoby trzecie. Taka reguła wynika z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
Nowy rok rozpoczął się od dobrej wiadomości dla korzystających z elektronicznego systemu poboru opłat ViaToll. Wszystko za sprawą nowelizacji ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. 2013 r., poz. 260, z późn. zm.). W dniu 2 lutego 2015 r. weszły w życie zmiany wprowadzające niższe kary pieniężne za przejazd drogą krajową bez uiszczenia odpowiedniej opłaty. Zmiany te były bardzo oczekiwane przez środowisko transportowe, z uwagi na uprzednie wadliwe funkcjonowanie systemu oraz rażąco wygórowane kary z powodu kumulacji naruszeń.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 27 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, zintegrowany węzeł przesiadkowy to miejsce umożliwiające dogodną zmianę środka transportu wyposażone w niezbędną dla obsługi podróżnych infrastrukturę, w szczególności: miejsca postojowe, przystanki komunikacyjne, punkty sprzedaży biletów, systemy informacyjne umożliwiające zapoznanie się zwłaszcza z rozkładem jazdy, linią komunikacyjną lub siecią komunikacyjną. Stan prawny: 29.12.2014 r.
Jak stanowi art. 24 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego może dotyczyć:
Stan prawny: 29.12.2014 r.
Centralną Ewidencję Przewoźników prowadzi, w systemie teleinformatycznym, minister właściwy do spraw transportu, który jest administratorem danych zgromadzonych w tej ewidencji (art. 39 ust. 3 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym). Stan prawny: 29.12.2014 r.
Zgodnie z art. 64 ust. 3 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, przewoźnik, który nie poinformował właściwego organizatora o podjęciu wykonywania przewozu we wskazanym przez siebie terminie w przypadku zawieszenia jego wykonywania, podlega karze pieniężnej w wysokości 1.000 zł. Stan prawny 29.12.2014 r.
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług[1], do ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie[2] dodane zostały art. 50a i 50b. Zgodnie z art. 50a analizowanej ustawy:
1. Rada gminy może ustalać ceny za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich. W mieście stołecznym Warszawie uprawnienia te przysługują Radzie Warszawy.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 28 ustawy o publicznym transporcie drogowym, zrównoważony rozwój publicznego transportu zbiorowego - proces rozwoju transportu uwzględniający oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia powszechnej dostępności do usług publicznego transportu zbiorowego, zmierzający do wykorzystywania różnych środków transportu, a także promujący przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu. Stan prawny 13.10.2014 r.
