Art. 15. - Zasady organizowania publicznego transportu zbiorowego

W dniu 28 sierpnia 2018 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych i zasad korzystania z tych przystanków. Sygnatura akt: II SA/Ol 472/18. Wojewoda zarzucił naruszenie art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym - uchwale określającej przystanki komunikacyjne na terenie miasta, którego właścicielem lub zarządzającym jest gmina miejska oraz warunki i zasady korzystania z tych przystanków, która została podjęta przez radę miejską.

W dniu 23 stycznia 2018 r. wydane zostało rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody podkarpackiego w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych. Wojewoda podkarpacki stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Ustrzykach Dolnych w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina Ustrzyki Dolne, udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów.

W dniu 31 sierpnia 2016 r. wydane zostało rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych oraz warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych na terenie Gminy. Rozstrzygnięcie odnosi się do sposobu, jak i terminu wejścia w życie uchwały. Sposób i termin wejścia w życie uchwały powinien być wyraźnie określony w uchwale, tak aby każdy mieszkaniec gminy mógł wyczytać z jej treści, gdzie dana uchwała została opublikowana i od kiedy będzie obowiązywać.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych przelotowych, początkowych i końcowych oraz zintegrowanego węzła przesiadkowego udostępnionego dla wszystkich operatorów i przewoźników. Upoważnienie ustawowe Rady miasta polegające na określeniu warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców nie może prowadzić do naruszenia ustawowych zasad ustalania linii komunikacyjnej oraz rozkładu jazdy. Sygnatura akt: III SA/Kr/1724/15.

W dniu 5 stycznia 2016 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych i warunków oraz zasad korzystania z nich. Gmina określiła w uchwale warunki i zasady korzystania z przystanków, jak również liczbę zatrzymań na przystankach. Rada gminy wskazała definicję przystanku komunikacyjnego oraz określiła limit jego przepustowości, w związku z czym naruszyła przepis art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym przekraczając zakres swoich uprawnień.

W dniu 10 czerwca 2014 r.  zapadło Rozstrzygniecie Nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego w sprawie ustalania regulaminu warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych. W rozstrzygnięciu stwierdzono, że nie można zawierać umowy cywilnoprawnej o opłatach za korzystania z przystanków drogowych. Nie pozwala na to ustawa o publicznym transporcie zbiorowym.

W dniu 11 lutego 2015 r. zapadło Rozstrzygnięcie Nadzorcze Wojewody Warmińsko- Mazurskiego  w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych. Obowiązujące przepisy prawne upoważniają radę powiatu jedynie do ustalania wymiaru opłaty, do uiszczania której zobowiązani będą przewoźnicy korzystający z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem albo zarządzającym jest gmina.

W Rozstrzygnięciu Nadzorczym Wojewody Dolnośląskiego z dnia 4 czerwca 2014 r. w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych stwierdzono, że rada miejska nie może narzucić na przewoźnika obowiązku zawarcia umowy cywilnoprawnej o opłatach przystankowych w przypadku, gdy przepisy rangi ustawowej takiego obowiązku nie przewidują.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2010 r., Nr 5, poz. 13 ze zm.), dalej ‘ustawa o publicznym transporcie zbiorowym’, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega m.in. na „określaniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym nie jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnionych dla wszystkich operatorów i przewoźników oraz informowaniu o stawce opłat za korzystanie z tych obiektów”.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2011 r., Nr 5, poz.