Rozdział 3. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego.

Czy opłaty za korzystanie z przystanków lub dworców, o których mowa w art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym powinny być pobierane jedynie za korzystanie z obiektów ogólnodostępnych, czy też za korzystanie z wszystkich obiektów przystankowych będących własnością lub zarządzanych przez jednostkę samorządu terytorialnego? Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2010 r., Nr 5, poz.

Przepis art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, iż stawka opłaty za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, nie może być wyższa niż: 1)    0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym; 2)    1 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu.   Stan prawny na dzień 28.05.2014 r.

Zgodnie z art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym budowa, przebudowa i remont przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina, należy do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Stan prawny na dzień 28.05.2014 r.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2010 r., Nr 5, poz. 13 ze zm.), dalej ‘ustawa o publicznym transporcie zbiorowym’, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega m.in. na „określaniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym nie jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnionych dla wszystkich operatorów i przewoźników oraz informowaniu o stawce opłat za korzystanie z tych obiektów”.

Przepis art. 20 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, iż operatorowi nie przyznaje się prawa wyłącznego, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007.

Jak wynika z art. 42 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, dane zawarte w Centralnej Ewidencji Przewoźników zostają usunięte: po upływie 2 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o cofnięciu potwierdzenia zgłoszenia przewozu, niezwłocznie po uzyskaniu informacji o uchyleniu lub unieważnieniu decyzji o cofnięciu potwierdzenia zgłoszenia przewozu.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym brak jest przepisów, które zabraniałyby przewoźnikom, jak przykładowo lokalnym Przedsiębiorstwom Komunikacji Samochodowej, pełnienia funkcji zarządcy dworca komunikacyjnego. Jednocześnie, jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. 2012, poz.

Zgodnie z art. 16 ust. 4 i 7 w zw. z art.

Potwierdzenie zgłoszenia przewozu wygasa w przypadku: cofnięcia uprawnienia do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie transportu; zrzeczenia się wykonywania przewozu przez przedsiębiorcę, któremu potwierdzenie zostało wydane, i wydania decyzji o jego wygaśnięciu; śmierci osoby fizycznej, będącej przedsiębiorcą, któremu potwierdzenie zostało wydane, przy czym dopuszcza się wykonywanie przewozu przez osobę, która złożyła wniosek o stwierdzenie nabycia spadku tej osoby, przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy od dnia jej śmierci; likwidacji albo ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy, k

Zgodnie z art. 22 ust.